Η απαξίωση του Δήμου για τις αθλητικές εγκαταστάσεις αποδεικνύει την ανικανότητα του Δημάρχου κ Δημήτρη Καμιζή

Την περασμένη Κυριακή το γήπεδο Κρανιδίου ως έδρα της ¨Ένωσης Ερμιονίδας, φιλοξένησε τον 1^ο εντός έδρας αγώνα του πρωταθλήματος μεταξύ των ομάδων Ένωσης Ερμιονίδας και Παρνασσού. Η έδρα της ενοποιημένης ποδοσφαιρικής  ομάδας παρουσίαζε εικόνα χωραφιού.

Επί θητείας μου μετά από μεγάλες προσπάθειες να έχουμε αξιοπρεπείς χώρους άθλησης καταφέραμε να συντηρούμε όλα τα γήπεδα του Καποδιστριακού Δήμου Κρανιδίου, σε αρίστη κατάσταση. Κατασκευάσαμε το νέο στάδιο γήπεδο Περιφερειακού δρόμου και  χλοοτάπητες σε όλα τα γήπεδα του Δήμου(Δίδυμα- Πόρτο Χέλι- Κοιλάδα).  Τα γήπεδα ως γνωστό αποτελούν περιουσία του Δήμου και η εγκατάλειψή τους δείχνει την απόλυτη αδιαφορία για την περιουσία  του Δήμου , την σωματική ακεραιότητα των αθλουμένων και  απαξιωτική   εικόνα της περιοχής  που παρουσιάζουμε στις φιλοξενούμενες ομάδες απ’ όλη την Ελλάδα.

Η συγκεκριμένη εικόνα του γηπέδου του  Κρανιδίου θα μπορούσε να ήταν μια ατυχής στιγμή την συγκεκριμένη ημέρα. Όμως είναι μόνο η ανικανότητα των διοικούντων γιατί εδώ και δυο χρόνια όλα τα γήπεδα παρουσιάζουν την ίδια εικόνα, απ’ άκρη σε άκρη του Δήμου ακόμη κι αυτού της Ερμιόνης που αθλούνται  τα παιδικά τμήματα.

Η υπέρβαση που έγινε από τις διοικήσεις των δυο μεγαλύτερων ομάδων της περιοχής του Κρανιδίου και της Ερμιόνης και τους φιλάθλους τους ώστε να δημιουργήσουν την Ένωση Ερμιονίδας   , ενώνοντας την ποδοσφαιρική τους ιστορία, δυστυχώς δεν έτυχε καμιάς στήριξης από τον Δήμο Ερμιονίδας. Ούτε στοιχειωδώς για το αυτονόητο την απλή συντήρηση του γηπέδου. Με τόσες  θυσίες που γίνονται από τον κόσμο να διατηρήσουν την ομάδα  της Ένωσης και τις άλλες τοπικές ομάδες , μέσα στο κλίμα της κρίσης, είναι τουλάχιστον ντροπή να συμπεριφέρεται έτσι ο Δήμος.

Ο αθλητισμός βοηθάει τους νέους και τα παιδιά της περιοχής και ο Δήμος είναι υποχρεωμένος να δαπανά κονδύλια για τις αθλητικές εγκαταστάσεις κι όχι να αδιαφορεί .

Πρέπει άμεσα ν’ αποτελέσει θέμα στο Δ.Σ. του Δήμου για την απαράδεκτη εικόνα που παρουσιάζουν οι αθλητικοί χώροι και να υπάρξει άμεση και οριστική λύση. 

Δημήτρης Σφυρής

Τέως Δήμαρχος Κρανιδίου

Επικεφαλής Μείζονος Αντιπολίτευσης 

Μας κοροϊδεύουν. Κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Γι’ αυτό είμαστε εδώ που είμαστε.

Γράφει ο  Φώτης  Γεωργελές

Το γαμώτο σ’ αυτή την ιστορία είναι ότι δεν ήταν υποχρεωτικό τα πράγματα να πάνε έτσι. Οι δυνάμεις της Ακινησίας, αυτές που δεν θέλουν ν’ αλλάξει τίποτα σ’ αυτή τη χώρα, παρουσιάζουν την κατάσταση κάπως σαν φυσική καταστροφή, σαν πόλεμο. Μας κήρυξαν τον πόλεμο οι ξένοι, μας έβαλαν, ειδικά εμάς, στο στόχαστρο, θέλουν να κάμψουν το αδούλωτο φρόνημα του Έλληνα, να μας «φτωχοποιήσουν», να μας «εξοντώσουν», να μας κάνουν φτηνό εργατικό δυναμικό. Γιατί δεν τους φτάνουν τα 9/10 του πλανήτη που είναι φτηνότερο, εμάς ήθελαν. Κι έτσι, εμείς δεν φταίμε σε τίποτα.

Κι όμως μπορεί να αντιμετωπίσαμε ένα δύσκολο πρόβλημα το 2009, αλλά δεν είμαστε οι πρώτοι, ούτε οι μόνοι. Κι αν είχαμε αντιδράσει σωστά ήδη τώρα θα αρχίζαμε να βγαίνουμε από το τούνελ και επιπλέον θα ζούσαμε σε μια Ελλάδα πιο δυνατή, πιο δίκαιη, καλύτερη από πριν. Ακόμα και τώρα μπορούμε, αν αλλάξουμε συμπεριφορά.

Δεν είχαμε πολλά να κάνουμε όταν άρχισε αυτή η ιστορία. Δύο πράγματα, και τα δύο υποχρεωτικά. Είχαμε έλλειμμα το 2009 24 δις, δεν μας δάνειζαν άλλο, έπρεπε να μειώσουμε αυτό το έλλειμμα. Ούτε καν αμέσως, σταδιακά. Αυτό που έπρεπε να μας απασχολεί ήταν αυτές οι περικοπές να είναι όσο το δυνατόν πιο ανώδυνες. Εμείς αρνηθήκαμε την ίδια την ανάγκη των περικοπών.

Το δεύτερο ήταν να βάλουμε το κεφάλι κάτω, να δουλέψουμε περισσότερο και πιο σωστά ώστε να αναπληρώσουμε με την παραγωγή μας όσο το δυνατόν περισσότερο μέρος απ’ αυτά που λόγω τέλους δανεικών θα χάναμε. Το πόσο θα φτωχαίναμε ήταν ευθέως ανάλογο του πώς θα αντιμετωπίζαμε αυτούς τους δύο στόχους. Δεν ήταν εύκολο, ούτε όμως κι ακατόρθωτο. Απλώς αποτύχαμε και στους δύο. Είμαστε μια μικρή χώρα, 10 εκατομμύρια ψυχές. Όλοι μαζί, μια πόλη του πλανήτη Γη. Μισή Κωνσταντινούπολη. Ή ανατολική Φλόριντα, Μαϊάμι, Παλμ Μπιτς, Κι Γουέστ.

Και δεν μπορούμε να ζήσουμε ήσυχα και αυτάρκεις; Στο πιο παλιό και σημαντικό σταυροδρόμι της υφηλίου, στο ενδιάμεσο Ανατολής και Δύσης. Τόσα χρόνια συνηθισμένοι στο εύκολο χρήμα των κοινοτικών επιδοτήσεων και των δανείων, μοιάζουμε με μια μηχανή που δουλεύει στο ρελαντί. Ακόμα και τον τουρισμό, τη μεγαλύτερη πηγή εσόδων μας, τον δουλεύουμε 1,5 μήνα το χρόνο. Μπλοκαρισμένα γραφειοκρατικά συστήματα, αρτηριοσκληρωτικές δομές φρέναραν κάθε ανάπτυξη. Με τις πρώτες αλλαγές, με τους πρώτους διακόπτες που θα άνοιγαν, η μηχανή θα ’παιρνε μπρος, τα αποτελέσματα θα ήταν πολλαπλασιαστικά, θα ξάφνιαζαν και μας τους ίδιους. Οι νέοι, το πιο εφοδιασμένο κομμάτι να αντιμετωπίσει το σύγχρονο κόσμο, όλη μέρα στα κομπιούτερ και το ίντερνετ, ήταν μαζικά έξω απ’ την παραγωγή. Αν τους δίναμε την ευκαιρία θα βλέπαμε μια άλλη, καινούργια, δυναμική Ελλάδα.

Δεν κάναμε τίποτα. 3 χρόνια, 1.000 μέρες, κλαίμε και διαμαρτυρόμαστε. Μάταια ειδικοί και επιστήμονες μας δείχνουν συγκριτικούς πίνακες, μετράνε τις κρουαζιέρες φερ’ ειπείν στις μεσογειακές χώρες Ιταλία, Ισπανία και μας λένε ότι η απελευθέρωση θα αποφέρει πάνω από ένα δις το χρόνο και 10άδες χιλιάδες θέσεις εργασίας. Εμείς κλείνουμε τα λιμάνια. Ακόμα και ο τουρισμός έπεσε αυτά τα χρόνια. Αν είναι δυνατόν. Το αντίθετο έπρεπε να συμβεί, αφού φτωχύναμε έπρεπε η Ελλάδα, που ήταν ήδη στους προνομιακούς προορισμούς, να γίνει ακόμα πιο ελκυστική. Έγινε ακριβώς το αντίθετο. Κανείς δεν θέλει να έρθει στην ασυνάρτητη χώρα που καίει ευρωπαϊκές σημαίες και βάζει σε κρεμάλες τους Ευρωπαίους πολιτικούς, λες και είμαστε μουλάδες στο Αφγανιστάν. Αντί για αύξηση της παραγωγής διαλύσαμε και ό,τι είχαμε, την εμπορική ζωή της πόλης, τον τουρισμό.

Στο στοίχημα των περικοπών, η αποτυχία ήταν εξίσου παταγώδης. Ξέραμε ότι μπορούμε να κόψουμε χωρίς οδυνηρές συνέπειες. Μέσα στα 5 τελευταία χρόνια διπλασιάστηκε το κόστος του δημόσιου τομέα. Μέσα στην τελευταία δεκαετία τετραπλασιάστηκαν οι δαπάνες κοινωνικής ασφάλισης. Πρόσφατα ήταν όλα, μπορούσαμε να γυρίσουμε λίγο πίσω. Σ’ αυτή τη χρεοκοπημένη χώρα, πριν βγάλουμε τα 80 δις στην Ελβετία, 240 δις ήταν οι ιδιωτικές καταθέσεις στις τράπεζες. Ένα ΑΕΠ, όσα δεν είχαν όλες μαζί οι γειτονικές μας χώρες. Η χώρα με τη χαμηλότερη παραγωγικότητα στην ευρωζώνη είχε το υψηλότερο ποσοστό κατανάλωσης. 20 μονάδες πάνω από το μέσο όρο. Μια χώρα με 85% ιδιοκατοίκηση, με πάνω από 50% δεύτερη κατοικία, εξοχικό. Με 1,5 αυτοκίνητο ανά οικογένεια, με περιοχές που είχαν την υψηλότερη συγκέντρωση 4x4 στην Ευρώπη. Με το υψηλότερο ποσοστό γεννήσεων σε ιδιωτικά μαιευτήρια και το χαμηλότερο ποσοστό κατανάλωσης φτηνών προϊόντων «ετικέτας» στα σούπερ μάρκετ.

Και σ’ αυτή τη χώρα, όταν κοίταζες τα εκκαθαριστικά της εφορίας έβλεπες 2-3 χιλιάδες ανθρώπους με εισόδημα πάνω από 100.000. Στη χώρα που κυκλοφορούσαν εκατοντάδες χιλιάδες αυτοκίνητα, μεγαλύτερης αξίας από τόσο. Το σύστημα είχε όνομα, δημόσια φτώχεια - ιδιωτικός πλουτισμός. Όσοι μελετούσαν την ελληνική κοινωνία ήξεραν, μπορούσαν να γίνουν περικοπές δαπανών χωρίς να διαλυθεί ο παραγωγικός ιστός, να μη βυθιστούμε στην ύφεση. Μήπως εμείς δεν ξέραμε; Υπήρχε κανένας άνθρωπος που να ζει από τη δουλειά του που να μην είχε αναρωτηθεί πώς, διάολε, υπάρχουν αυτά τα λεφτά, αυτός ο προκλητικός πλούτος που δεν δικαιολογείται από πουθενά;

Έπρεπε να καταπολεμήσουν την εκτεταμένη διαφθορά στο δημόσιο που αφήνει το κράτος φτωχό αλλά τους λειτουργούς του πλούσιους. Να μειώσουν την αχανή γραφειοκρατία που στοιχίζει τριπλάσια και πενταπλάσια από τις άλλες χώρες της Ευρώπης. Να αντιμετωπίσουν την εκτεταμένη φοροδιαφυγή. Να μειώσουν το κόστος του πολιτικού και συνδικαλιστικού συστήματος που είναι πολλαπλάσιο των άλλων χωρών. Να μειώσουν τα αδιανόητα προνόμια της κομματικής και κρατικής γραφειοκρατίας, αυτά που οι κοινοί θνητοί ούτε να ονειρευτούν δεν μπορούν. Να βάλουν το σύστημα να δουλέψει στην υπηρεσία του πολίτη, αλλιώς να στείλουν τις κομματικές αργομισθίες σπίτι τους.

Δεν έκαναν τίποτα απ’ όλα αυτά. Τα κόμματα, πολιτικοί εκφραστές των προνομιούχων στρωμάτων, όταν ήταν στην κυβέρνηση «καθυστερούσαν» και όταν ήταν στην αντιπολίτευση «αντιστέκονταν». Το αποτέλεσμα το βλέπουμε. Η παρατεταμένη ύφεση διέλυσε την οικονομία. Η κοινωνία των δύο τρίτων έγινε κοινωνία του ενός τρίτου. Οι ελίτ των προνομιούχων και προστατευόμενων στρωμάτων είναι ακόμα στο απυρόβλητο. Αντί να μειωθεί ο προκλητικός πλούτος, πλήρωσε η κοινωνία. Αντί να μειωθούν τα αφανή, παρασιτικά έσοδα, διαλύθηκαν οι δουλειές.

Ο παρασιτισμός αντιστέκεται, δεν χάνει τίποτα, γι’ αυτό κάποιοι τα χάνουν όλα. Ακόμα και σήμερα, με την κοινωνία σε ασφυξία, 3 χρόνια μετά, ανακαλύπτουν 33.000 συνταξιούχους του ΙΚΑ άφαντους. Χιλιάδες νεκρούς, δεκάδες χιλιάδες πλαστά προνοιακά επιδόματα, αναπηρικές συντάξεις. Θα αρχίσουν τώρα νέα απογραφή. Θα συνεχίσουν και στα άλλα ταμεία. Με το πάσο τους. Θα ξανακάνουν απογραφή στο δημόσιο. Δεν ξέρουν πόσους έχουν, πόσο παίρνουν, από πού και γιατί. Μετά θα συνεχίσουν, κάποτε, και στο ευρύτερο δημόσιο. Σε μερικά χρόνια θα μας πούνε και εκεί πόσοι είναι επίορκοι, πόσοι απουσιάζουν μονίμως από την υπηρεσία τους, πόσοι δεν πληρούν καν τους κανονισμούς του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα. Κάποτε, όταν έχουν μειώσει άλλες 2-3 φορές τις συντάξεις.

Συγχωνεύουν 120 εφορίες, αλλά ιδρύουν 99 εφοριακά ΚΕΠ. Μειώνουν το κράτος αφήνοντάς το ίδιο. 16 μήνες δεν συνδέθηκαν ηλεκτρονικά τα ληξιαρχεία με τα ταμεία για να αντιμετωπίσουν τις πλαστές συντάξεις. Γι’ αυτό βάζουν στο κόλπο και τους συμβολαιογράφους. 50 ευρώ το κεφάλι ο γάμος, το διαζύγιο, η κηδεία. Μειώνουν τη γραφειοκρατία μεγαλώνοντάς τη. Μας κοροϊδεύουν. Κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Γι’ αυτό είμαστε εδώ που είμαστε.

Αλλά, ναι, ξέρω. Όταν «καταργήσουμε» το Μνημόνιο και ανακηρύξουμε τη Μέρκελ «persona non grata», τότε θα αντισταθούμε στην «κοινωνική γενοκτονία» που μας επιβάλλουν οι «ξένοι δυνάστες».

«όχι στην εξόντωση της κοινωνίας» «ναι στη μείωση του πελατειακού κράτους».

Γράφει ο  Φώτης  Γεωργελές

Μεσημέρι, καθημερινή, στο κέντρο της πόλης, διαδήλωση. Αυτή τη φορά είναι μηχανοκίνητη. Μηχανάκια περνάνε κορνάροντας, σε κάθε σταυροδρόμι σταματάνε και κορνάρουν με μανία. Κόλαση. Το κέντρο της πόλης είναι από μόνο του κόλαση. Με τα κλάξον γίνεται αφόρητο. Άναυδοι άνθρωποι στα πεζοδρόμια, κάποιοι βουλώνουν τ’ αυτιά τους, βρίζουν. Ποιος εγκέφαλος μπορεί να φανταστεί ότι θα ζητήσει τη συμπαράσταση του κόσμου βασανίζοντάς τον;

Αυτό κάνουν πάντα. Δεν απεργούν στο «αφεντικό». Αφεντικό τους είναι το κράτος. Το δικό τους κράτος. Ταλαιπωρούν την κοινωνία, εκβιάζοντας την κάθε κυβέρνηση. Κατεβάζουν τους διακόπτες, σηκώνουν χειρόφρενο, κλείνουν τα λιμάνια, αφήνουν τα σκουπίδια στο δρόμο, κλείνουν τα σχολεία, μπλοκάρουν την εθνική οδό. Μέχρι να πετύχουν τις διεκδικήσεις τους. Μετά προστατεύουν τα «κεκτημένα».

Αυτοί δεν θέλουν μειώσεις στον κρατικό προϋπολογισμό για τους δήμους. Οι άλλοι δεν θέλουν μειώσεις στον προϋπολογισμό των πανεπιστημίων. Θέλουν κάποιες μειώσεις; Δέχονται κάτι να κοπεί; Λένε, ας πούμε, να κοπούν οι πανεπιστημιακές κατασκηνώσεις για μην κοπούν συντάξεις; Να κλείσει καμιά δημοτική τηλεόραση, ραδιόφωνο, για να μη μειωθούν οι μισθοί; Δεν λένε. Αύριο έχει γενική απεργία. Η 25η στη σειρά. Άλλες χώρες κάνουν μία στα 10 χρόνια. Εμείς κάνουμε μία γενική τη βδομάδα. Και μία ειδική κάθε μέρα. Και 900 πορείες το χρόνο. Γενικά δεν δουλεύουμε, απεργούμε.

Να απεργήσουμε. Για την «εξόντωση της κοινωνίας». Πραγματικά, ίσως όχι όλη η κοινωνία αλλά ένα κομμάτι της εξοντώνεται. Μάλλον όχι αυτό που διαδηλώνει. Κι εγώ θέλω να κατέβω σε μια διαδήλωση. Να πω δεν πάει άλλο έτσι. Με ποιους να πάω; Αυτοί που διαδηλώνουν θέλουν να μειωθεί κάτι; Δηλαδή ο δημόσιος τομέας χρεοκόπησε, χρειαζόταν 24 δις κάθε χρόνο δανεικά. Δεν μας τα δανείζουν πια. Τι θα κοπεί; Τι λένε αυτοί που διαδηλώνουν;

Συμφωνούν να απολυθούν αυτοί που λέει ο κ. Μανιτάκης ότι δεν χρειάζεται η εφεδρεία γιατί υπάρχουν πολλές χιλιάδες επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι, χιλιάδες αργομισθίες που δεν παρουσιάζονται μονίμως στην υπηρεσία, που δεν έχουν καν τις προϋποθέσεις του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα; Όχι, μπλοκάρουν τα πειθαρχικά. 

Συμφωνούν να αξιοποιηθεί η ακίνητη περιουσία του δημοσίου γιατί τώρα η κορυφή του πελατειακού κράτους την ιδιοποιείται με τα Βατοπέδια και η βάση με τις αυθαίρετες καταπατήσεις; Πήγαν στην Ηλεία να δουν την περιουσία που θα πουλήσουν και είδαν ότι το 81% έχει καταπατηθεί.

Όχι, λένε, στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Συμφωνούν ότι πια το κράτος δεν μπορεί να παίζει το ρόλο του βιομηχάνου, να έχει τράπεζες και άλογα στον ιππόδρομο και ξενοδοχεία, να φτιάχνει γιαούρτια και τσιγάρα και ζάχαρη, να έχει ασφαλιστικές εταιρείες και χρηματιστηριακές, ναυπηγεία και μεταλλουργικές εταιρείες, κατασκευαστικές εταιρείες, καζίνα, προπό και λότο, κινητά τηλέφωνα και πετρέλαια; Ο υπόλοιπος κόσμος το ’χει καταλάβει μισό αιώνα τώρα. Αλλιώς το κράτος ρυθμίζει τις αγορές. Με ρυθμιστικές αρχές, με επιτροπές ανταγωνισμού, με ποσοστά μετοχών, με κανόνες.

Όχι, λένε, στην επίθεση του νεοφιλελευθερισμού. Οι χρεοκοπημένες ΔΕΚΟ πρέπει να μείνουν όπως έχουν, ιδιοκτησία των κομμάτων που τις διοικούν σαν να είναι περιουσία τους. Συμφωνούν να κλείσουν και να συγχωνευθούν οι χιλιάδες άχρηστοι φορείς και οργανισμοί που υπάρχουν μόνο για να διορίζονται οι αναρίθμητοι κομματικοί στρατοί; Που την ύπαρξή τους μαθαίνουμε κάθε μέρα και γελάμε και κλαίμε μαζί, με τα σουρεαλιστικά ονόματα αυταπόδεικτης αχρηστίας;

Όχι στην υπονόμευση του κοινωνικού κράτους, λένε, βαφτίζοντας κοινωνικό κράτος την κρατική γραφειοκρατία. Συμφωνούν στη συγχώνευση τμημάτων του δημόσιου που έχει χιλιάδες τμήματα μόνο με διευθυντές και τμηματάρχες χωρίς υπαλλήλους, έτσι ώστε η γραφειοκρατία να μας στοιχίζει τριπλάσια και πενταπλάσια από τις άλλες χώρες της Ευρώπης; Συμφωνούν στη μείωση της φοροδιαφυγής; Διαφωνούσαν με τις αποδείξεις, με τις ταμειακές μηχανές, κάνουν απεργία για να μην τοποθετηθούν 1.000 επιθεωρητές στις εφορίες. Δεν δικάζουν τις φορολογικές υποθέσεις στα δικαστήρια, δεν εισπράττουν τα πρόστιμα στις εφορίες. Δεν έχουμε προσωπικό, λένε. Αλλά κάνουν απεργίες γιατί είναι αντίθετοι στις μετατάξεις. Συμφωνούν να μειωθεί η φαρμακευτική δαπάνη, η οποία μέσα σε μια δεκαετία τετραπλασιάστηκε και έριξε έξω ταμεία και προϋπολογισμό του κράτους;

Όχι στα γενόσημα, λένε, κινδυνεύει η υγεία του λαού. Μόνο του δικού μας, οι άλλες χώρες που χρησιμοποιούν φτηνότερα φάρμακα σε 3πλάσιο ποσοστό από το δικό μας, δεν ξέρουν τι κάνουν. Συμφωνούν να κλείσουν τα καμιά 50αριά ραδιόφωνα και τηλεοράσεις που χρηματοδοτούνται από το δημόσιο χρήμα, αφού δεν έχουμε λεφτά ούτε για συντάξεις;

Κάτω τα χέρια από τη δημόσια ενημέρωση, λένε. Συμφωνούν να σταματήσουν οι πρόωρες συντάξεις, να μη βγαίνουν οι άνθρωποι στα 67 στη σύνταξη για να βγαίνουν κάποιοι άλλοι στα 45 και τα 50; Κάτω τα χέρια από τα κεκτημένα, λένε. Συμφωνούν να κοπούν τα 110 διαφορετικά επιδόματα, αφού κάποιοι άλλοι χάνουν τον ίδιο το μισθό τους; Μας παίρνουν το ψωμί, τη δουλειά, τη ζωή μας, λένε. 

Δυόμισι χρόνια, όλοι αυτοί που απεργούν, συμφωνούν σε κάποια μείωση ώστε να περιοριστεί το έλλειμμα του δημόσιου τομέα; Γιατί αν συμφωνούν, αν προτείνουν κάτι, μαζί τους. Αν όμως απλώς δεν θέλουν να χάσουν τα δικά τους, τότε το λογαριασμό κάποιος άλλος θα τον πληρώσει. Τα γεγονότα είναι αμείλικτα. Όσα καραγκιοζιλίκια με ναζιστικές σημαίες κι αν κάνουμε, στο τέλος του μήνα ο λογαριασμός θα έρθει. Τα λεφτά που δεν μπορούμε να δανειστούμε από πού θα τα βρούμε; Αν δεν κοπούν αυτά, κάποιος άλλος θα τα πληρώσει. Αυτός που πραγματικά εξοντώνεται. Η μερίδα της κοινωνίας, δηλαδή, που είναι εκτός πελατειακού κράτους. Η κοινωνία που ζει από όσα βγάζει, που δεν μπορεί να απαιτήσει από το κράτος να μη «μειώσει τα κονδύλια».

Τα κόμματα και οι συνδικαλιστές τους που καλούν σ’ αυτές τις καθημερινές σχεδόν απεργίες, αυτό προσπαθούν να αποκρύψουν. Ότι αρνούνται κάθε μείωση στο χρεοκοπημένο δημόσιο τομέα. Ότι στέλνουν το λογαριασμό στους υπόλοιπους. Γιατί το λογαριασμό κάποιος πάντα τον πληρώνει. Γι’ αυτό έχουν εφεύρει το μύθο του «λαού» και των «ξένων». Αν δεν ήταν οι ξένοι, όλοι θα ζούσαμε όπως πριν. Μόνο που δεν γίνεται. Δεν έχουμε πια δανεικά. Ο μύθος κρύβει την ιδιοτελή επιδίωξη: Εγώ να μη χάσω και δεν πάνε να πεθάνουν οι υπόλοιποι.

Είναι λίγο περίεργες αυτές οι διαδηλώσεις που συγκεντρώνουν θύτες και θύματα μαζί. Καμιά διαδήλωση δεν είναι ειλικρινής και προοδευτική, αν δεν περιλαμβάνει δίπλα στο «όχι στην εξόντωση της κοινωνίας» και το «ναι στη μείωση του πελατειακού κράτους». 

Άμεση αντίδραση για τις συγχωνεύσεις και κενές διδακτικές θέσεις από τον Δημήτρη Σφυρή στο Δ.Σ. Δήμου Ερμιονίδας

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σαν έκτακτο θέμα στην ημερήσια διάταξη του Δημοτικού Συμβουλίου της  15/10/2012 ενόψει του κινδύνου νέων συγχωνεύσεων λόγω έλλειψης διδακτικού προσωπικού ο επικεφαλής της Δημοτικής Συνεργασίας Ερμιονίδος  Δημήτρης Σφυρής προκάλεσε την συζήτηση και απόφαση για το ανωτέρω θέμα.

<<Πρέπει να προλάβουμε τις εισηγήσεις  των Διευθυντών της  Δευτεροβάθμιας και Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης οι οποίοι

μέχρι  τις 19/10/2012 πρέπει να έχουν καταχωρήσει τις προτάσεις τους στο Υπουργείο Παιδείας.  Σύμφωνα με το Υπουργείο θα πρέπει να ληφθούν αποφάσεις Δ.Σ.

Επειδή μέχρι σήμερα δεν έχει συζητηθεί το θέμα πρέπει να ληφθεί απόφαση ώστε να προλάβουμε καταστάσεις με επικείμενες μεταβολές για τις σχολικές μονάδες του Δήμου μας>>.

Αναφέρθηκε στις προθέσεις του Υπουργείου Παιδείας :

 

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Νέες πιθανές συγχωνεύσεις σχολείων

Με νέες συγχωνεύσεις σχολείων -αν και σε πολύ μικρότερη κλίμακα σε σχέση με πέρυσι- θα προσπαθήσει το υπουργείο Παιδείας να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των κενών διδακτικών θέσεων για την επόμενη χρονιά.

Ηδη προχωρά σε διερεύνηση των όποιων δυνατοτήτων υπάρχουν, μέσα από την πλήρη καταγραφή του εκπαιδευτικού «χάρτη» με αριθμούς.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο υφυπουργός Παιδείας κ. Θεόδωρος Παπαθεοδώρου ζητάει, με έγγραφο του, από τους Διευθυντές Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, μέχρι τις 19 Οκτωβρίου να καταχωρήσουν ηλεκτρονικά στο Σύστημα Καταγραφής (Survey) του υπουργείου τις προτάσεις-εισηγήσεις τους για τις μεταβολές των σχολικών μονάδων της αρμοδιότητάς τους. Ζητάει, ακόμη, να πάρουν εγγράφως τη γνωμοδότηση των δημοτικών συμβουλίων των περιοχών τους για προτάσεις που έχουν κατατεθεί σχετικά με θέματα σχολικών μεταβολών (ίδρυση, προαγωγή, συγχώνευση, υποβιβασμό, κατάργηση και μετατροπές).

Το υπουργείο ενδιαφέρεται κυρίως για τις μεταβολές των σχολικών μονάδων, τον αριθμό των μαθητών, την διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού, την χιλιομετρική απόσταση που διανύουν οι μεταφερόμενοι μαθητές και τις κτιριακές υποδομές.

Όπως αναφέρεται στο έγγραφο του κ. Παπαθεοδώρου, στόχος είναι η αναβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης και η εφαρμογή των καινοτόμων παιδαγωγικών προγραμμάτων σε εξοπλισμένες και επαρκώς επανδρωμένες σχολικές μονάδες.

                                                                                       Πηγή Ημερησία.gr

Η ανακοίνωση πρόταση που κατατέθηκε προ Ημερησίας Διάταξης

από τον επικεφαλής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ήταν :

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ

Θέμα : Υπουργείο Παιδείας

           ΝΕΕΣ ΠΙΘΑΝΕΣ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ ΣΧΟΛΕΙΩΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ  - ΠΡΟΤΑΣΗ

Με αφορμή τις κλιμακούμενες κινητοποιήσεις των μαθητών του Γυμνασίου και Λυκείου Ερμιόνης μέχρι και την κατάληψη του Σχολικού Συγκροτήματος η οποία μας βρίσκει σύμφωνους.

Πρέπει  η αντίδραση του Δημοτικού Συμβουλίου να είναι άμεση καθώς το Υπουργείο Παιδείας ήδη προχωρά σε πιθανές συγχωνεύσεις για

ν΄ αντιμετωπίσει το πρόβλημα των κενών διδακτικών θέσεων και τις μεταβολές των σχολικών μονάδων που έχει σαν αποτέλεσμα την υποβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης και δεν βοηθά στην εφαρμογή καινοτόμων παιδαγωγικών προγραμμάτων αλλά βοηθά στην αύξηση της παραπαιδείας.

Τελικά η Δημοτική Αρχή πρέπει να παρακολουθεί τις εξελίξεις για να μην ακολουθήσουν τις καταργήσεις των υπηρεσιών Δ.Ο.Υ, ΕΛΤΑ, ΙΚΑ, κλπ. τα Σχολεία του Δήμου μας.

Οφείλει ο Δήμος να  αντιδρά άμεσα και όχι κατόπιν εορτής

Όμως σ’ αυτή τη χώρα υπάρχει και μια άλλη κοινωνία.

           

Γράφει ο  Φώτης Γεωργελές

Ναι, εντάξει, το ξέρουμε. Απέναντι από την Άγκελα Μέρκελ, αυτές τις μέρες, έδωσε την παράστασή της όλη η Ελλάδα της χρεοκοπίας. Ο επιχορηγούμενος κρατικός συνδικαλισμός που απομυζεί τις ΔΕΚΟ, τα τρωκτικά των δημοσίων ταμείων, η επικολυρική δημοσιογραφία της δραχμής, οι κομματικές αργομισθίες, η μαυραγορίτικη επιχειρηματικότητα, οι νεκροζώντανοι συνταξιούχοι, οι φοροφυγάδες, τα φακελάκια, οι φτωχοί εκατομμυριούχοι της Ελβετίας αλλά πένητες για την εφορία, η κομματική διανόηση του εξαργυρώσιμου λαϊκισμού. Ο ελληνικός παρασιτισμός ενωμένος ενάντια στις «δυνάμεις κατοχής».

Όμως σ’ αυτή τη χώρα υπάρχει και μια άλλη κοινωνία. Υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα που έχει πολλές απορίες και πολλές ερωτήσεις που θέλει να κάνει στην κυρία Μέρκελ.

Δηλαδή, τώρα, στα σοβαρά μας λέτε πως το πρόβλημα είναι ότι έχουμε βρει τα μέτρα για τις μειώσεις των 9 δις και μας λείπει άλλο ένα; Και γι’ αυτό η χώρα οδηγείται μαθηματικά στην ασφυξία; Εδώ τα δις έχουν γίνει στραγάλια, έχουμε φτάσει στα 350, το ένα πάνω ή κάτω μας μάρανε; Εδώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση αυτά τα δυο χρόνια έχουν αλλάξει τα πάντα, όλοι οι κανόνες αναιρέθηκαν, το πρόβλημα είναι αν θα γίνει πλεονασματικός ο ισολογισμός τον Δεκέμβριο του 2012 ή τον Ιούνιο του 2013; Εδώ έχουν γίνει και ξεγίνει μνημόνια και μεσοπρόθεσμα, άλλαξαν οι συνθήκες της Ένωσης, παρατάθηκαν τα δάνεια, άλλαξαν τα επιτόκια, διαγράφηκαν χρέη, το πρόβλημά μας είναι αν τα μέτρα θα είναι 9,5 ή 11,5 δις;

Εσείς δεν λέγατε ότι το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι το χρέος αλλά οι διαρθρωτικές αλλαγές που θα επιτρέψουν στη χώρα να ζει χωρίς χρέη; Εσείς δεν λέγατε ότι από τα 100 πράγματα που έπρεπε να γίνουν από την αρχή έχουμε κάνει μόνο τα 19, δηλαδή τις μειώσεις μισθών, συντάξεων και τους φόρους και δεν προχωράμε στα 81 που είναι οι πραγματικές αλλαγές που χρειάζεται η χώρα; Εσείς ακόμα και τώρα, ως Συμβούλιο της Ευρώπης για τη Διαφθορά, δεν λέτε ότι από τις 27 συστάσεις που έγιναν στη χώρα μας αγνοήθηκαν οι 26; Και τι κάνατε εσείς γι’ αυτά;

Γιατί δεν εξαρτάτε τη χρηματοδότηση από την πορεία των μεταρρυθμίσεων που εσείς λέτε ότι πρέπει να γίνουν; Γιατί επιτρέπετε στο πελατειακό κράτος να μετατοπίζει το βάρος της προσαρμογής πάνω σε εκείνους που πλήρωναν πάντα; Γιατί αφού έχετε συμφωνήσει ότι από αποκρατικοποιήσεις και αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας θα βρείτε 50 δις, τα μόνα λεφτά που ψάχνετε είναι από μέτρα κι άλλα μέτρα που κάθε τρίμηνο προστίθενται και μεγαλώνουν την ύφεση; Γιατί αφού συμφωνήσατε στη μείωση της κρατικής γραφειοκρατίας, στο κλείσιμο και τη συγχώνευση των χιλιάδων άχρηστων οργανισμών που υπάρχουν μόνο για να βολεύονται οι κομματικοί στρατοί, παρακολουθείτε απαθείς την κοροϊδία και την αναζήτηση ισοδύναμων στην αφαίμαξη πάλι των ίδιων θυμάτων;

Πού είναι τα ωραία λόγια και οι διακηρύξεις για αξιολόγηση του δημόσιου τομέα, για μείωση της κρατικής γραφειοκρατίας, για επιτάχυνση της δικαιοσύνης ώστε να καταπολεμηθεί η διαφθορά, για άμεση τιμωρία και απόλυση των επίορκων δημοσίων υπαλλήλων, για κατάργηση προνομίων, για μείωση του κόστους του πολιτικού συστήματος; Πού πήγε η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, το άνοιγμα των αγορών και των κλειστών επαγγελμάτων; Δηλαδή, όταν δεν γίνονται αυτά τότε «τι να κάνουμε, η Ελλάδα είναι κυρίαρχο κράτος και έχει κυρίαρχη κυβέρνηση που κυβερνά», όπως λέγατε με τον Σαρκοζί, αλλά όταν πρόκειται για να κοπούν άλλα 30 ευρώ από τις αγροτικές συντάξεις τότε είστε αδιάλλακτοι, δεν υποχωρείτε μέχρι να βρεθεί και το τελευταίο ευρώ;

Ανεξαρτήτως από πού θα προέλθει; Ακόμα κι αν προέρχεται από αυτούς που δεν το έχουν; Μα αυτό το κάναμε και μόνοι μας μέχρι τώρα, κυρία Μέρκελ μου, δεν χρειαζόμαστε όλο τον πλανήτη από πάνω μας, τρόικες, κομισιόν, γιούρογκρουπ, διεθνή νομισματικά ταμεία.

Εμείς τα ξέρουμε τα λαμόγια. Οι ίδιοι που φωνάζουν τώρα για τη λίστα Λαγκάρντ είναι οι ίδιοι που όταν το πρόγραμμα έλεγε να έρθουν Ευρωπαίοι εφοριακοί να βοηθήσουν, φώναζαν «όχι στην κατάλυση της εθνικής μας ανεξαρτησίας». Οι ίδιοι είναι, τους θυμόμαστε, που έκαναν απεργία για να μην ενισχυθούν οι εφορίες με 1.000 νέους και αδιάφθορους επιθεωρητές. Αλλά αυτό γιατί σας αθωώνει εσάς; Γιατί δεν επιμείνατε; Εσείς δεν δώσατε τη λίστα Λαγκάρντ; Γιατί δεν απαιτήσατε αξιοποίησή της; Αφού λέγατε ότι το πρόβλημα είναι η φοροδιαφυγή κι όχι η πρόσθεση νέων φόρων σ’ αυτούς που ήδη πληρώνουν, πώς συνομολογείτε προγράμματα που περιέχουν νέους φόρους; Δηλαδή επειδή δεν φορολογούνται οι ελεύθεροι επαγγελματίες που βγάζουν 100 χιλιάδες και δηλώνουν 7,5, θα φορολογηθούν με 35% οι νέοι που βγάζουν με ένα μπλοκάκι 7,5 χιλιάδες στ’ αλήθεια;

Σε κάθε ομιλία σας μιλάτε για το κτηματολόγιο που δεν γίνεται. 299.000 αιτήσεις νομιμοποίησης αυθαιρέτων έγιναν τον Φεβρουάριο, 480.000 έφτασαν τον Αύγουστο και δόθηκε πέμπτη παράταση. Πότε θα κάνετε τις αποκρατικοποιήσεις, κυρία Μέρκελ, και την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, όταν θα έχει καταπατηθεί ολόκληρη και δεν θα έχει μείνει τίποτα;

300.000 επιχειρήσεις έχουν κλείσει, 30.000 άνθρωποι κάθε μήνα βγαίνουν στην ανεργία. Πότε θα γίνουν οι αλλαγές που θα κάνουν την οικονομία να πάρει πάλι μπρος, όταν δεν θα υπάρχει καθόλου οικονομία;

Τρία ολόκληρα χρόνια ζούμε μια απίστευτη κοροϊδία. Το πελατειακό κράτος προφυλάσσει με νύχια και με δόντια τα προνόμιά του, προσπαθεί να κρατήσει αλώβητο το μαγαζάκι του. Δεν γίνεται τίποτα απ’ όσα πρέπει να γίνουν ή γίνονται με τόση καθυστέρηση που ακυρώνεται κάθε δυναμική. Δεν είναι προφανές ότι αν σε μια συνταγή κοπούν όλες οι αναζωογονητικές κινήσεις που ενισχύουν τη δουλειά, τη δημιουργία, την επένδυση και μείνουν μόνο οι συνεχείς μειώσεις, τότε το αποτέλεσμα θα είναι ο αργός θάνατος; Και ότι το κόστος θα το πληρώσουν πάλι οι ίδιοι;

Λυπάμαι που θα το πω έτσι απόλυτα, αλλά για την άλλη Ελλάδα, αυτή που θέλει να δουλέψει, αυτή που θέλει να αλλάξει όλα τα στραβά, η πολιτική σας είναι η καλύτερη σύμμαχος όλων αυτών που τούτες τις μέρες σάς φώναζαν «ναζί». Τα δικά τους συμφέροντα άφησε άθικτα. Το παιχνίδι του πελατειακού κράτους παίζει. Τον ελληνικό παρασιτισμό ενισχύει. Κατά ένα περίεργο τρόπο, μετά από 3 χρόνια μνημονίων, τα μόνα συμφέροντα που δεν θίχτηκαν ήταν όλων αυτών που φώναζαν περισσότερο για «γερμανούς κατακτητές».

ΣΕΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ

Ανοικτή επιστολή του Δημ. Σφυρή πρώην Δήμαρχου  Κρανιδίου και επικεφαλής της Μείζονος Αντιπολίτευσης Δήμου Ερμιονίδας

Προς τον κο Σμυρνιώτη Δήμαρχο Τρίπολης και πρόεδρο Φ.Ο. Δ.Σ.Α. Πελοποννήσου.

Με λύπη παρακολούθησα την απολογητική παρέμβαση του κου Σμυρνιώτη στο κανάλι Super TV , το βράδυ της Τρίτης 2/10/12.

Θέμα της εκπομπής ήταν «Ο σεισμός για τα σκουπίδια στην Πελοπόννησο».

Είχε προηγηθεί η επ ’ αυτοφώρω   σύλληψη εργολάβου ιδιώτη, συμβασιούχου  με τον Δήμο Τρίπολης,  να μεταφέρει και να εναποθέτει σκουπίδια σε δασική περιοχή του Δήμου Μεγαλόπολης.                   

 Μέγα το έγκλημα για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον.

Κατά τη διάρκεια της εκπομπής , και ενώ ο κος Σμυρνιώτης δεν έχει δικαίωμα δια να ομιλεί αφού και πρόεδρος του Φ.Ο.Δ.Σ.Α είναι και  ενδεχομένως άφησε  τον εργολάβο του να πετάξει τα σκουπίδια σε άλλο Δήμο, δηλώνοντας παράλληλα άγνοια για το που τα πήγαινε ο εργολάβος, αναφέρθηκε απαξιωτικά για το έργο του δεματοποιητή στο  Κρανίδι.

Όφειλε να έχει ερευνήσει  ως πρόεδρος του Φ.Ο.Δ.Σ.Α και Δήμαρχος Τρίπολης , που εξακολουθεί να έχει σε λειτουργία τους ΧΑΔΑ, ότι ο δεματοποιητής στο Κρανίδι λειτούργησε το καλοκαίρι  2010, ακολουθώντας τον Περιφερειακό Σχεδιασμό ως όφειλε.

Ο πρώην Δήμος Κρανιδίου , επί της θητείας μου , ήταν ο πρώτος Δήμος της Πελοποννήσου που έκλεισε τις χωματερές και έκανε προμελέτες αποκατάστασης των χωματερών ιδίοις εξόδοις και δεν περίμενε την Περιφέρεια ούτε την Πολιτεία.                                                                   

Αυτό σημαίνει ότι προτεραιότητα του Δήμου ήταν να προστατεύσει το περιβάλλον και τους Δημότες από τις μόνιμες φωτιές και διοξίνες που επιβάρυναν την υγεία των Δημοτών.  Με λίγα λόγια μετά από δεκάδες χρόνια οι κάτοικοι της Ερμιονίδας ανάπνευσαν.                                       

Σαν Πρόεδρος του Φ.Ο.Δ.Σ.Α γνωρίζει ότι η ίδια κατάσταση συνεχίζεται μέχρι σήμερα σε πολλούς Δήμους στην Πελοπόννησο και το κρύβουν. 

H Πελοπόννησος σύμφωνα με το χάρτη της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης είναι η χειρότερη περιοχή στην Ευρώπη λόγω των χωματερών.  Η Ερμιονίδα εξαιτίας  της κατάργησης των ΧΑΔΑ το 2010 εξαιρείται από την υπόλοιπη Πελοπόννησο.

Σήμερα ο κίνδυνος για την Ερμιονίδα είναι μεγαλύτερος διότι δημιουργήθηκε η μεγαλύτερη ανεξέλεγκτη χωματερή στην Πελοπόννησο.

Αυτό το εγκληματικό φαινόμενο της χύδην  απόρριψης και  ταφής, σε δασικές περιοχές, σκουπιδιών που έγινε στο Δήμο Μεγαλόπολης και ενδεχομένως σε άλλους Δήμους  αποτελεί συχνή και καθημερινή πρακτική της Δημοτικής Αρχής Ερμιονίδας από τις αρχές του 2011 μέχρι σήμερα.  

Δυστυχώς ουδείς έδειξε την ίδια ευαισθησία για την Ερμιονίδα.  Η λύση της εγκατάστασης του δεματοποιητή στα Δίδυμα σήμανε αυτόματα το κλείσιμο των χωματερών.

 Ο δεματοποιητής δεν ήταν λύση για την ολοκληρωμένη διαχείριση, αποτελούσε το πρώτο βήμα καλώς ή κακώς για την ολοκληρωμένη διαχείριση (ανακύκλωση στη πηγή, κομποστοποίηση, διαχείριση λημματολάσπης αδρανών κ.α. ρευμάτων) σύμφωνα με τον ΠΕΣΔΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση δυστυχώς δεν μπορούσε να διαχειριστεί τα απορρίμματα εκτός των επιλογών του Περιφερειακού Σχεδιασμού Διαχείρισης Απορριμμάτων.

Σήμερα συνυπεύθυνοι για να μην πω υπεύθυνοι είναι οι άρχοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.                                                                                        

 Είναι τυχαίο ότι σχεδόν δύο χρόνια θητείας δεν έχουν ούτε καν χωροθετήσει τους χώρους για την υλοποίηση των προγραμμάτων επεξεργασίας των απορριμμάτων;

Είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι Δήμαρχοι ρίχνουν τις ευθύνες αλλού λες και δεν είναι δικά τους τ΄απορρίμματα; 

Είναι τυχαίο ότι αγνοούν τεχνηέντως που πηγαίνουν τα σκουπίδια του Δήμου τους;

Δεν είναι τυχαίο διότι οι περισσότεροι άλλα έλεγαν προεκλογικά και άλλα κάνουν μετεκλογικά.    

                                                                                                           Είναι χαρακτηριστικό, του <<Έλληνα  Πολιτικού>>, να κοροϊδεύει, να είναι ανεύθυνος και να μην τολμά υπολογίζοντας πάντα το πολιτικό κόστος (λαϊκά τα ψηφουλάκια) ακόμη και αν αυτό ενισχύει την ρύπανση του περιβάλλοντος και την επιβάρυνση της Δημόσιας Υγείας.

Είναι απορίας άξιο πως ο κος Σμυρνιώτης Δήμαρχος Τρίπολης και Πρόεδρος του Φ.Ο.Δ.Σ.Α δεν έκανε τον κόπο να πληροφορηθεί από τους προκάτοχούς του, του Φ.Ο.Δ.Σ.Α, τον αγώνα τους μαζί με ορισμένους Δημάρχους να ακουμπήσουν και να προσπαθήσουν να λύσουν το πρόβλημα μη υπολογίζοντας το πολιτικό κόστος.

Ο δεματοποιητής όταν λειτουργεί κανονικά εκτός από τα δέματα δεν αφήνει ίχνος σκουπιδιού και επιβάρυνσης.  Ας επισκεφθεί την Πύλο η οποία λειτουργεί έχοντας βέβαια το πρόβλημα αποθήκευσης των δεμάτων λόγω της ολιγωρίας της Πολιτείας  και συνεπώς η Πύλος όπως και το Κρανίδι γιατί έτσι το παραδώσαμε είχε κάθε δικαίωμα να απαιτήσει όχι μόνο την απομάκρυνση αλλά και την δυνατότητα αυτόνομης διαχείρισης του Δήμου που του δίνει η νομοθεσία και οι Ευρωπαϊκές κατευθύνσεις μη επιβαρύνοντας με μεγάλο κόστος τους Δημότες.                             

  Ενδεχομένως δεν το γνωρίζει συνεπώς «αφορίζει» το δεματοποιητή στο Κρανίδι αβίαστα και χωρίς γνώση. 

Εξ΄ άλλου αυτά του είπαν αυτά λέει.

Στο Κρανίδι εκτός από τα δέματα υπάρχουν και σκουπίδια.  Υπάρχει ο δεματοποιητής που δεν λειτουργεί – επιλογή του Δημάρχου- και ρίχνουν χύδην τ΄ απορρίμματα παντού.

Κανονικά θα έπρεπε να γνωρίζει ότι εάν δεν λειτουργήσει ο δεματοποιητής, θα καταντήσει μία ανεξέλεγκτη χωματερή και τα απορριμματοφόρα Δημοτικά ή ιδιωτικά, εφ΄ όσον δεν επαρκεί ο χώρος, θα εναποθέτουν τα σκουπίδια σε δασικές περιοχές,  σε ρέματα είτε του Δήμου είτε άλλου Δήμου.                                                                     

   Αυτό συμβαίνει στο Δήμο Ερμιονίδας τους 22 μήνες και δυστυχώς κάποιοι «ευαίσθητοι Δήμαρχοι» τον αντιγράφουν .

Κύριε Σμυρνιώτη,

Εύχομαι κάθε επιτυχία στο έργο σας σαν Δήμαρχος και Πρόεδρος Φ.Ο.Δ.Σ.Α και εύχομαι ολόψυχα να αποκτήσετε την δύναμη να είστε ειλικρινής απέναντι στους Δημότες σας και τους Δημάρχους λαμβάνοντας αντικειμενική πληροφόρηση και όχι αυτή που σας βολεύει .

                                                                                       Δημήτρης Σφυρής

                                                                             Δήμαρχος

                                                                   Τέως Δήμου Κρανιδίου

Υ.Σ. Τολμήσας και πληρώσας το πολιτικό κόστος εξαιτίας της αδιαφορίας της Πολιτείας και του λαϊκισμού ορισμένων Δημάρχων.

Για το αληθές των λόγων μου προσκομίζω φωτογραφίες

Υπάρχουν εκθέσεις επιθεωρητών, ελεγκτών, περιβάλλοντος κλπ. για να διαπιστώσετε εάν είναι αληθή αυτά που ανεπεξέργαστα χρησιμοποιείτε για τον Πρώην Δήμο Κρανιδίου και νυν Δήμου Ερμιονίδας.                                                                                 

 Σαν Πρόεδρος Φ.Ο.Δ.Σ.Α. Πελοποννήσου είναι στην αρμοδιότητά σας και στις υποχρεώσεις σας να γνωρίζετε πως οι σημερινοί Δημοτικοί άρχοντες  έγιναν δημιουργοί του εγκλήματος των σκουπιδιών στην Ερμιονίδα.

Βλέπε φωτογραφίες 

Πως είναι η κατάσταση σήμερα  πως και από ποιους <<επιτελέστηκε>> το έγκλημα 

για την Δημόσια Υγεία και το Περιβάλλον  στο δεματοποιητή του Δήμου Ερμιονίδας και σε Δασικές περιοχές 

Βλέπε φωτογραφίες

Πως παραδόθηκε ο χώρος του δεματοποιητή στους εχθρούς του 

Περιβάλλοντος και της Δημόσιας Υγείας από τον Δήμο Κρανιδίου στο

Δήμο Ερμιονίδας τον Ιανουάριο του 2011

Η μικρή Κολομβία της Μεσογείου υποδέχεται το δυσκολότερο χειμώνα της ιστορίας της

                  

  

 

Γράφει ο  Φώτης Γεωργελές

Στο Μεντεγίν, αρχές Οκτώβρη, έκανε ακόμα αποπνικτική ζέστη. Σήκωσε το ποτήρι για την πρόποση. Ο Α. ήταν χαρούμενος, είχε αγοράσει 2 βιλίτσες στο Πόρτο Χέλι δίπλα στον Γουλανδρή, με 30.000 ευρώ τη μία. Άμα ξέρεις να βρίσκεις τις ευκαιρίες, χαμογέλασε. Ο Β. είχε μόλις αγοράσει ένα διώροφο 350 τετραγωνικών στην Κηφισίας με 140.000 ευρώ και ένα μπιζουδάκι 140 τετραγωνικών στο Κολωνάκι με 90 χιλιάδες. Δεν μπόρεσα ν’ αντισταθώ, ψιθύρισε, ήταν ευκαιρίες.

Τώρα τα ακίνητά του έφτασαν τα 45, κοίταζε τον Α. συγκαταβατικά, ήξερε ότι το σκορ του ήταν 23. Εσύ είσαι όμως ακόμα υπουργός, του είπε στ’ αυτί, έχεις μέλλον. Γέλασαν. Ο Γ. τους κοίταζε με ζήλια. Μαζί ήταν στη νεολαία, μαζί στα αμφιθέατρα, γρήγορη εξέλιξη για όλους. Για μερικούς πιο γρήγορη. Κι αυτός προσπαθούσε. Αγόραζε ακίνητα με δάνεια από την τράπεζα του Δ. Έπειτα του τα νοίκιαζε για καταστήματα της Τραπέζης με ενοίκιο όσο το ποσόν της δόσης. Γέμιζε το Ε9 χωρίς επενδύσεις, όλα νόμιμα και ηθικά. Ο άγιος, ρε μάγκες, είναι ακόμα Κορυδαλλό; ρώτησε. Μην τον λυπάσαι αυτόν, γέλασαν, έχει τον Αρσένιο, έτσι που έχει γίνει το σωφρονιστικό κατάστημα Λέσχη Μπίλντεμπεργκ, έχουν αναλάβει επενδυτικοί σύμβουλοι της πτέρυγας και κονομάνε. Η συμπρωτεύουσα έχει πρόβλημα πάντως, σοβαρεύει, πρέπει να το κοιτάξουμε. Ο νομάρχης καθαιρέθηκε, ο πρώην δήμαρχος κατηγορούμενος για υπεξαίρεση 51 εκατομμυρίων και οι παπάδες, γαμώ το φελέκι μου, ασχολούνται με την πεολειχία. Ποιος θα κοιτάζει τις δουλειές;

Ο Δ. είναι σκυθρωπός, ανησυχεί λίγο, ξένα πρακτορεία έχουν αρχίσει να χώνουν τη μύτη τους στις δουλειές μας. Δεν μας έφταναν οι δικοί μας κίλερς, μονολογεί, έχουμε και το Ρόιτερς. Ο Ε. κυκλοφορεί στο κελί με τις πιτζάμες. Πολιτική σκευωρία, φωνάζει μες στη νύχτα και τους ταράζει όλους. Πρέπει να σπάσεις τη σιωπή σου, τον συμβουλεύει με νόημα ο δικηγόρος της οικογένειας, το οφείλεις στην πατρίδα. Το μήνυμα ελήφθη. Ο Ζ. δημοσιεύει ένα νέο σκάνδαλο με ακίνητα, ξέπλυμα χρημάτων, φοροδιαφυγή, οφσορ, μίζες. Λίγους μήνες πριν στο φακό του φωτογράφου με τις χειροπέδες στον εισαγγελέα. Προσωρινά αποφυλακισθείς. Αν νομίζετε ότι θα μπω εγώ μέσα μόνος μου είστε γελασμένοι, μουρμουράει μόνος του και φωναχτά κάθε βράδυ σε πανελλήνια αποκαλυπτική μετάδοση.

Η Επιτροπή Διαχείρισης Κρίσεων συνεδριάζει, αντιμετωπίζεις ένα σκάνδαλο με ένα άλλο. Τα φώτα της δημοσιότητας πρέπει να πέφτουν κάθε μέρα σε άλλο θέμα για να ξεχνιέται το προηγούμενο. Η λίστα των 32, η λίστα των 36, η λίστα με τους 1.921 της Λανγκάρντ, η λίστα με τους 400 που αγόρασαν ακίνητα μεγάλης αξίας στο Λονδίνο, οι 1.700 που έβγαλαν εκατομμύρια πριν τις εκλογές, οι 3.000 που έβγαλαν στην Ελβετία πάνω από ένα εκατομμύριο ο καθένας, πραξικόπημα των ενόπλων δυνάμεων. Χρόνος διατήρησης της προσοχής του κοινού ένα 24ωρο. Κανείς δεν θυμάται το χτεσινό σκάνδαλο. Αν θέλεις να αποφύγεις τη διερεύνηση, μεγάλωνε τον κύκλο. Οι 3.000 μεγαλοκαταθέτες, οι 53.000 που έβγαλαν έξω πάνω από 100.000. Αν χρειαστεί, θα προχωρήσουν σε όσους έχουν βγάλει έξω και λιγότερα από 100 χιλιάδες. Δηλαδή σε όλους τους Έλληνες. Αποστολή εξετελέσθη, καμία έρευνα δεν πρόκειται να γίνει ποτέ.

Ο Η. από τη φυλακή στέλνει μηνύματα, δεν θα πάει έτσι σαν το σκυλί στ’ αμπέλι. Ένας απλός διαχειριστής ιερών χρημάτων ήταν, δεν θα τα πληρώσει όλα αυτός. Δυναμίτης στο αυτοκίνητο της ανακρίτριας, χειροβομβίδα πέρυσι στο σπίτι του ερευνητή της Τράπεζας Ελλάδος. Ποσοστά σε δημοσιογραφικούς οργανισμούς μένουν ορφανά, η εποποιία παίρνει τέλος. Ο επονομαζόμενος και άγιος Βασίλης του Τύπου. Τράπεζες αλλάζουν χέρια σιωπηλά. Στον υπόλοιπο κόσμο, όσοι έχουν λεφτά φτιάχνουν τράπεζες. Εδώ παίρνουν τράπεζες και κάνουν λεφτά. Επιχειρήσεις με τα λεφτά των καταθετών. Δάνεια στον πρόεδρο της τράπεζας και στις επιχειρήσεις του. Ο Θ. με ξενοδοχεία και ραδιόφωνα. Ο Ι. με εστιατόρια και ακίνητα στο όνομα των παιδιών του. Ο Κ. με καταθέσεις εκατομμυρίων στο εξωτερικό. Είναι οικογενειακές αποταμιεύσεις. Δάνεια στα κόμματα. Δάνεια τα κόμματα από τις κρατικές τράπεζες. Τράπεζες που χρεοκοπούν. Το ενεργητικό τους μεταβιβάζεται σε άλλες τράπεζες φιλικές, με κατανόηση, που δίνουν δάνεια. Το παθητικό τους μένει στο κράτος, θα το πληρώσει ο φορολογούμενος. Τα κομματικά δάνεια εξαφανίζονται.

Κανάλια κλείνουν, χρέη εκατομμυρίων στην εφορία και τα ταμεία. Δεν τους τα είχε ζητήσει κανείς. Ο Λ. από τη φυλακή ανοίγει νέες εφημερίδες. Διαφημιστικές εταιρείες βάζουν λουκέτο και ξανανοίγουν με άλλο όνομα. Παίρνουν κρατικούς λογαριασμούς.
Το νέο blog που στέλνει τροχιοδεικτικές βολές λέγεται Υμηττός. Πείτε του ότι θα έχει την τύχη του άλλου, προειδοποιούν οι Ν. και Μ. ενωμένοι μπροστά στον κίνδυνο. Τι τρομοκράτες εύκαιρους έχουμε αυτή τη βδομάδα; Όχι, όχι τα Μωρά στη Φωτιά, έχουν συλληφθεί στην Κύπρο για επιχειρηματικό συμβόλαιο θανάτου, άλλους να βρούμε. Καλά αυτό είναι το μόνο εύκολο, χα χα χα, χο χο χο. 
Μηνύματα αποστέλλονται μέσα από τις στήλες των εφημερίδων, ποτέ τόσα πολλά «μηνύματα» δεν έχουν δημοσιευτεί στον Τύπο.

Αναρτήσεις στα site. Βαποράκια, ντίλερς, εκβιαστές. Ανώνυμα blogs με κρατική διαφήμιση. Καλή μπάζα, ζηλεύουν οι ανταγωνιστές, ανεβάζουν το ίδιο post και πηγαίνουν κι αυτοί στο ταμείο. Τα παίζουν όλα σε μπούκερ στην Ταϊλάνδη, άσο στο ημίχρονο, δύο τελικό. Συνεννοούνται μέσα από τον Κορυδαλλό με τους υπόδικους προέδρους. Οι ίδιες ΔΕΚΟ που πληρώνουν τα blogs, χρηματοδοτούν μετά τις ομάδες των προέδρων. Τα χρέη παραγράφονται. 18 ομάδες στο πρωτάθλημα. Το πιο συναρπαστικό της Ευρώπης. Έξω από το γήπεδο.

Ιδιωτικά αεροπλάνα μεταφέρουν μαύρο χρήμα στο εξωτερικό. Τηλεοπτικά κανάλια στήνονται κάθε σεζόν με άλλο στόχο. Υποστηρίζουν τώρα νέα κόμματα, «αντισυστημικά», αγοράζουν προστασία. Εφημερίδες κυκλοφορούν κάθε που έρχονται εκλογές. Περιοδικά εκδίδονται για ορισμένο χρόνο, όσο κρατάει μια κρατική διαφημιστική καμπάνια, παγκόσμια πρωτοτυπία. Φόβος, προφυλάξεις, συνωμοτικοί κανόνες. Κυκλοφορούν 7-8 σούπερ κοριοί, όπως αυτός της ΕΥΠ. Για ιδιωτική χρήση. Όλοι παρακολουθούν όλους. Όλοι χρηματοδοτούν όλους. Οριζόντιες κοινοβουλευτικές ομάδες, οριζόντιες δικαστικές επιρροές. Αυτονομημένοι πυρήνες στο χώρο της δικαιοσύνης κάνουν ιδιωτικό παιχνίδι, πιέζουν και εκτελούν. Αυτονομημένες ομάδες πρακτόρων παρακολουθούν και εκβιάζουν. Διαρροές από τη δίωξη οικονομικού εγκλήματος. Είσαι μέσα στην επόμενη λίστα; Πρόσεχε. Ποτέ δεν ξέρεις. Επιλεκτικές διαρροές, επιλεκτική απονομή δικαιοσύνης, αρνησιδικία. Ξαφνικές αναχωρήσεις στο εξωτερικό. Κουμπάροι που γίνονται αδίστακτοι εχθροί.

Δικηγόρος τους ο Ξ. πρώην βουλευτής. Καταδικασθείς για καταπάτηση και ιδιοποίηση ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου. Εφοπλιστές αγοραστές δημόσιας γης. Μπαίνουν και βγαίνουν στις μετοχικές συνθέσεις των ΜΜΕ. Συμμετέχουν σε αυξήσεις μετοχικών κεφαλαίων. Σταματάνε να πληρώνουν. Πρωτοσέλιδα. Ξαναπληρώνουν. Φοροδιαφυγή. Πρόστιμα. Επιτροπή κεφαλαιαγοράς. Επιτροπή ανταγωνισμού. Πρόστιμα. Έφεση. Κανένα πρόστιμο δεν καταλήγει στα ταμεία του κράτους. Οι λειτουργοί του κράτους γίνονται πλουσιότεροι. Μπράβοι. Κορίτσια. Ρώσοι μεγιστάνες αγοράζουν μια νύχτα με 37,5 χιλιάδες σε παπούτσια και φουστάνια. Η χώρα περιμένει τις επενδύσεις. Αυτές είναι οι μόνες επενδύσεις που μπορεί να περιμένει.

Το σύστημα ισορροπεί σε ολοένα και χαμηλότερο επίπεδο. Τρίζει και καταρρέει. Πολιτική και μιντιακή τάξη, κρατικοδίαιτη ολιγαρχία, κρατική γραφειοκρατία, επιλεκτική δικαστική εξουσία, συμμορίες της νύχτας. Το λούμπεν σύστημα εξουσίας αλληλοεξαρτώμενο, αλληλοεκβιαζόμενο, δεν μπορεί να κάνει την παραμικρή κίνηση. Εκτεθειμένη η μια ομάδα στην άλλη, κάθε κίνησή τους αλληλοεξουδετερώνεται. Η μικρή Κολομβία της Μεσογείου υποδέχεται το δυσκολότερο χειμώνα της ιστορίας της.